Ποια είναι τα λάθη πο κάνουμε και "αγριεύει" ο σκύλος?


 

    Είναι κάτι που  πρέπει να το καταλάβουμε, ο σκύλος δεν γίνεται επιθετικός από μόνος του από οποία  φυλή και αν προέρχεται. Και όταν λέω επιθετικός εννοώ ανεξέλεγκτα επιθετικός και χωρίς προφανή λόγο. 

     Αυτό που θα λέγαμε επικίνδυνος. 

   Ο σκύλος αν από μικρός μπει σε σωστή σειρά δεν θα παρουσιάσει ποτέ τέτοια συμπεριφορά.

    Ας δούμε μερικά από τα λάθη που κανουμε:

  • Όταν είναι κουτάβι βρίσκουμε χαριτωμένο να μας δαγκώνει χέρια πόδια και όπου αλλού φτάνει. Είναι απαραίτητο να μάθει ότι αυτό ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ! Όπως και κάθε επαφή των δοντιών του με το σώμα μας.
  • Του παίζουμε με πανάκια και κόμπους ώστε να μάθει να παίζει επιθετικά μη μας γίνει και μαλ........ς
  • Προσπαθούμε να τον "ξυπνήσουμε" από κουτάβι γιατί αργότερα θα πρέπει να μας προσέχει.
  • Δεν κάνουμε καθόλου κοινωνικοποίηση.
  • Κάνουμε λάθος κοινωνικοποίση θεωρώντας πως αν τον πάμε σε πάρκο σκύλων η να συναντά σκύλους και ανθρώπους τελειώσαμε. Αφού δεν ξέρουμε να ερμηνεύουμε τι μας λέει ο σκύλος μας μήπως κάνουμε τα πράγματα χειρότερα? Ο σκύλος όποιον συναντά κάτι λέει, ξέρετε τι λέει? 
  • Ο σκύλος μας δεν μας σέβεται.
  • Δεν απαγορεύουμε στον σκύλο μας να σηκώνεται όρθιος και να ακουμπάει τα πόδια του επάνω μας.
  • Δείχνουμε φόβο στον σκύλο μας μετά από κάποιες συμπεριφορές του προς εμάς.
  • Προσπαθούμε να τον κάνουμε μόνοι μας φύλακα.
  • Ο σκύλος δεν έχει ήρεμο περιβάλλον και δικό του χώρο να αποσύρεται οπότε επιθυμεί.
  • Ενθαρρύνουμε λάθος συμπεριφορές. Πχ χτυπάει το κουδούνι και του φωνάζουμε όλοι μαζι: "ποιος είναι?" "ποιος είναι?"
  • Δεν έχουμε κάνει τίποτα για να έχουμε τον έλεγχο του σκύλου.
  • Τον έχουμε δεμένο η περιορισμένο.
  • Δεν επεμβαίνουμε στις πρώτες επιθετικές  συμπεριφορές του είτε γιατί....θα στρώσει....είτε γιατί....είχε δίκιο....
  • Θέλουμε έναν σκύλο....τούμπανο!
     Αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν τα οποία τα  παίρνουμε αψηφιστα γιατί συνήθως δεν καταλαβαίνουμε τι εξέλιξη θα έχουν. Ένας εκπαιδευτής μπορεί να διαγνώσει όλα τα πρώιμα σημάδια επιθετικότητας και να σας κατευθύνει υπεύθυνα. 
         Ειδικά σε θέματα επιθετικότητας μην το σκέφτεστε, αμέσως σε εκπαιδευτή. Για ακόμα καλύτερα? Από μωρό στον εκπαιδευτή.